یکی می آید ...
یکی می رود ...
رفتن و آمدن مهم نیست ،
مهم ان است که رد پایی از آمدن باقی بماند
و رد پایی از رفتن...
رد پایی از آمدن پشیمانی و توبه ،
و رد پایی از رفتن با رصایت تو ...
و اکنون من نیز با ردی که به ظاهر رد پشیمانی و توبه بر آن نقش بسته است آمده ام !
هرچند امتداد این رد ظاهری ممکن است به باطن نرسد،
اما امیدم به لطف توست ...
لطفی که خط های شکسته را صاف ، دلهای خسته را ناز و قفل های بسته را باز می کند ...
و حالا که وقت رفتن است ، رد پای دلم به دنبال رضایت توست ،
یا سریع الرضا ...
یا جوادا لایبخل عمن رجا ثوابه ...
